Vlamingen en Nederlanders begrijpen elkaar vaak verkeerd omdat sommige worden net iets anders betekenen. Het bekendste voorbeeld is natuurlijk poepen, wat in Vlaanderen dezelfde betekenis en lading heeft als neuken in Nederland. Nederlanders poepen meestal niet in bed.
Een geval waar ik me regelmatig over verbaas, is het woord enerverend:
- Enerverend in het Nederlands: Fijn of opwindend
- Enerverend in het Vlaams: Irritant of ergerlijk
Hoe kan een woord zulke tegenstrijdige betekenissen hebben? In Nederland heb ik echter nog nooit iemand dit woord in negatieve zin horen gebruiken. Toch geeft ook onze Van Dale beide betekenissen.
Taaladvies komt zelfs met de voorbeeldzin:
Het enerverende gedrag van de presentator werd niet geapprecieerd door het publiek.
In het zakelijke leven heb ik vaker dan één keer meegemaakt dat iemand het had over een “enerverende toespraak” of een “enerverend boek”. Meestal is het dan bedoeld als alternatief voor inspirerend, wat eigenlijk een incorrect gebruik van het woord is. Maar het is het natuurlijk hip om zoveel mogelijk van dit soort woorden erin te gooien.
Enerverend betekent letterlijk ‘de zenuwen prikkelend’. Dat kan dus in positieve vorm (opwindend), of negatief zoals bij de Vlamingen (irritant).
De etymologie leert ons dat het woord oorspronkelijk uit het Latijn komt: Enervare: Het verzwakken of verlammen van een pees/spier/zenuw.
Enerverend dat het verschil tussen deze betekenissen niet zo enerverend is als het lijkt.
Bron afbeelding: Uit de film Psycho (1960), Alfred Hitchcock.
Nederlands
Leave a Reply